Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Polskie hutnictwo jest bardzo nowoczesną branżą, która przeszła bardzo gruntowną restrukturyzację i modernizację techniczno-technologiczną: w latach 2004-2012 na inwestycje wydano 11 mld zł. Dziś jesteśmy absolutną czołówką europejską - mówi Stefan Dzienniak, prezes zarządu Hutniczej Izby Przemysłowo-Handlowej, w rozmowie z Jerzym Bojanowiczem.
Jak Pan ocenia potencjał producentów i przetwórców stali oraz jego wykorzystanie?
- Ostatnie 2 lata nieco poprawiły wykorzystanie zdolności produkcyjnych, bo w latach 2009-2013 sytuacja hut była bardzo trudna.
Najpierw spowodował ją kryzys finansowy w USA, którego hutnictwo było "beneficjentem", bo upadali jego najwięksi klienci. Szczególnie wiele upadłości było w budownictwie, do którego trafia ponad 40% produkcji wyrobów stalowych. I kłopoty tego sektora natychmiast miały wpływ na kondycję branży.
Potem, przez 2 lata, walczyliśmy z szarą strefą, bo hutnictwo stało się ulubionym obszarem działalności przestępców podatkowych. Ich handel wyrobami stalowymi wpłynął na obniżenie produkcji i pogorszenie sytuacji finansowej hut.
1 października 2013 r., po zmianie przepisów, skutecznie wypchnęliśmy szarą strefę z naszego segmentu i od tego czasu odnotowujemy poprawę wyników: wzrost produkcji w 2014 r. o 7,5% w porównaniu do roku 2013 i o 8% w 2015 r. w porównaniu do 2014 r. W 2015 r. produkcja wyniosła 9,2 mln t, a wykorzystanie zdolności produkcyjnych wzrosło o 5% do ok. 73%. Oczywiście, chcielibyśmy, by ten poziom był jeszcze wyższy, gdyż dopiero wykorzystanie w wysokości 83-86% by nas satysfakcjonowało.
Niemniej trend jest korzystny, bo rynek cały czas rośnie. W 2014 r. ustanowiliśmy w Polsce rekord zużycia jawnego wyrobów stalowych: 12,3 mln t, który w ub.r. poprawiliśmy o 239 tys. t.
Jak branża sobie radzi z dumpingiem europejsko- azjatyckim?
- Zmniejszenie się popytu wewnętrznego w Chinach spowodowało w UE spadek produkcji i jawnego zużycia. Przez wiele lat Chiny tyle samo eksportowały i importowały: 30-40 mln t.
Ale przez ostatnie 5 lat eksport systematycznie rósł i w 2015 r. wyniósł... 110 mln t, a import - 10 mln t. Wielu producentów, którzy od lat swoją stal eksportowali do Chin, m.in. z Kazachstanu, Rosji czy Ukrainy, musiało szukać nowych rynków. Trzeba też uwzględnić fakt, że choć do Polski bezpośrednio z Chin trafiło 155 tys. t wyrobów, to do Unii Europejskiej - 8,5 mln t.
Odczuwamy też presję naszych wschodnich sąsiadów: Rosji, Białorusi i Ukrainy, którzy w 2015 r. wprowadzili na nasz rynek ogromne ilości stali, bo ponad 2,3 mln t. Nie ukrywamy, że jest to dla nas duży problem. Dlatego w 2015 r. podjęliśmy wraz z Euroferem, czyli reprezentującą wspólne interesy członków, wszystkich producentów stali w UE, Europejską Konfederacją Przemysłu Żelaza i Stali, i kolegami- hutnikami z Niemiec, Francji i Czech, starania, aby UE lepiej i skuteczniej chroniła swój rynek. Efektem tej wspólnej akcji jest wszczęcie w tym roku postępowań antydumpingowych na blachy gorącowalcowane w arkuszach, w kręgach i blachy zimnowalcowane.
Natomiast 31 marca 2016 r. UE ogłosiła wszczęcie z inicjatywy Polski, wspartej przez kilku unijnych producentów, postępowania antydumpingowego przeciwko Białorusi na dostawę prętów i sztab stosowanych do zbrojenia betonu: wykonanych z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobionych więcej niż kute, walcowanych, ciągnionych lub wyciskanych na gorąco, ale z wyłączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone. W 2015 r. do UE trafiło 477 tys. t tych wyrobów, gdy w 2014 r. - 236 tys. t, a w 2011 r. - 149 tys. t. Z czego do Polski w ub.r. wwieziono aż 151 tys. t, tj. o 210%. więcej niż w 2014 r. i o ponad 1000% więcej w porównaniu do 2011 r., kiedy import wyniósł 13 tys. t!
Kiedy to postępowanie się zakończy?
- Z reguły trwa to wiele miesięcy - nie dłużej niż 12. Równolegle wystąpiliśmy z wnioskiem o wprowadzenie procesu rejestracji, który w najbliższych tygodniach zostanie uruchomiony.
Wówczas, jeśli potwierdzą się złożone przez nas dane o skali importu, cła zostaną nałożone wstecz i wszyscy ci, którzy importowali bez cła, będą musieli je zapłacić. Już pojawienie się na rynku tej informacji sprawiło, że ci, którzy współpracowali z Białorusią, są ostrożniejsi i albo, na wszelki wypadek, zakładają wyższe ceny, albo - co już widzimy - zaprzestali importu.
Takie działania zamierzamy w tym roku zintensyfikować, bo nie wiemy jak się skończy nadanie Chinom statusu gospodarki wolnorynkowej, a co może nastąpić w grudniu. Wówczas nakładanie jakichkolwiek sankcji czy barier chroniących rynek, będzie bardzo trudne, a jest jeszcze trochę czasu, by o nich pomyśleć.
To drugi przypadek postępowania antydumpingowego wszczętego przez Komisję z inicjatywy polskiego przemysłu. A jaki był pierwszy?
- W 2006 r. i dotyczył mrożonych truskawek z Chin.
Jakie Pana zdaniem są prognozy na ten rok?
- Od 2 miesięcy obserwujemy podwyżki cen rudy. Lekko drgnął w górę węgiel koksujący.
Efektem jest niewielki wzrost cen wyrobów stalowych.
Uważamy, że polskie hutnictwo ma potencjał wzrostowy, bo rozwijają się specjalności, które są odbiorcami wyrobów stalowych, jak producenci ciężkiego sprzętu transportowego czy przemysł maszynowy. To także odbudowa potencjału stoczni oraz ogromne inwestycje infrastrukturalne, które będą realizowane wiele lat. Dlatego zużycie jawne wyrobów stalowych w najbliższych latach będzie rosło. To nie będą już takie spektakularne wzrosty po kilkanaście procent, jak w 2014 r., kiedy po wypchnięciu szarej strefy, produkcja rok do roku wzrosła o 17%, ale 2-3%.
Huty mają przyzwoity portfel zamówień, a z danych za marzec i kwiecień wynika, że przychody branży będą lepsze niż w 2015 r. Niemniej, poza groźną dla Polski i Unii Europejskiej agresywną konkurencją krajów trzecich, po 2020 r. może się pojawić nowe zagrożenie, bo wciąż trwają dyskusje i debaty nad nowym podejściem do europejskiego systemu handlu emisjami CO2 (EU ETS). Należy też pamiętać o energetyce, która decyduje o konkurencyjności między producentami europejskimi. Niestety, choć kraje UE obowiązują te same dyrektywy, to ich implementacja i interpretacja, co jest polską "specjalnością", sprawia, że pozycja polskich hut jest trudniejsza.
Naszą konkurencyjność w Europie poprawiłaby obniżka cen energii elektrycznej i gazu oraz identyczne regulacje prawne, jakie obowiązują huty w Niemczech, Francji, Czechach czy Belgii.
Dziś huty w Polsce w rachunkach za energię mają opłaty przejściowe, jakościowe, kogeneracyjne, efektywnościowe i inne. Jeśli huta będzie mogła kupić prąd w Niemczech czy Francji, to wówczas będzie można mówić o uwolnieniu cen energii. A w Niemczech "czarna energia" jest o 37% tańsza niż w Polsce, a gaz o połowę! Owszem, Ministerstwo Energii zapowiada od 1 kwietnia 2017 r. zniesienie taryf na gaz dla największych odbiorców przemysłowych, ale to dopiero projekt. Przypomnę, że w 2002 r., przed wejściem do UE, ceny energii w Polsce były jednymi z najtańszych w Unii, a dziś są jednymi z najdroższych.
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Stefan Dzienniak, HIPH: skuteczne inicjatywy antydumpingowe